فلاسفه همواره بر این باور بوده اند که جوهر بیش از هستی بوده است و انسان با آنچه کم و بیش مقدر است به دنیا آمده می آید . هسته وجود انسان شامل تمامی برنامه های حیات است : مساله در باز گشودن لایه های آن است . این نقطه نظر فلاسفه بود که : انسان تقدیری از پیش تعیین شده دارد ، سرنوشتی معین : نوشته شده از پیش . کسی که به این امر آگاهی ندارد ( که مقوله ای دیگر است ) که هر آنچه ما انجام می دهیم در واقع ما انجام نمی دهیم ، بلکه به وسیله نیروهای طبیعی و ناخودآگاه انجام می شود یا به تقدیر خداوند . این برداشت جبر گرایان یا تقدیر گرایان است . بشریت از این برداشت ها سخت صدمه دیده ، زیرا این نوع برخورد ها به این معنی است که هیچ امکان دگرگونی بنیادی وجود ندارد . هیچ کاری نمی توانی برای تحول درونی انسان صورت داد ، که هر چیزی که رخ می دهد در مسیری است که باید رخ دهد . وقتی هیچ کاری نمی توان انجام داد ، آنگاه شخص شروع به پذیرفتن همه چیز می کند : اسارت ، فقر ، زشتی و غیره . درکی وجود ندارد ، آگاهی وجود ندارد : این چیزی نیست که بودا آن را (( تا تا تا )) می نامد . این نومیدی است که در قالب کلمات زیبا پنهانش می کنند . نتیجه اش مصیبت بار است . هیچ کس توجهی به آن نشان نمی دهد ، زیرا زندگی چنین بوده و همواره چنین خواهد بود . نوعی رخوت در روح مردم رسوخ می کند . اما کل برخورد از پایه اشتباه است . این تسلی است ، نه کشف و شهود . به طریقی این برای پنهان نگه داشتن زخمهای افراد است ، نوعی عقلایی کردن . وقتی عقلای کردن آغاز به پنهان کردن واقعیت شما می کند . به ابعاد تاریک و تاریک تر در می غلتید . جوهر از هستی جلو نمی زند ، بر عکس این هستی است که از جوهر پیش می افتد . انسان تنها موجود بر روی زمین است که دارای آزادی است . سگ ، سگ به دنیا می آید ، سگ زندگی می کند ، و سگ هم از دنیا می رود . بی هیچ آزادی . گل سرخ برای همیشه گل سرخ می ماند . هیچ امکانی برای دگرگونی وجود ندارد ، ممکن نیست تبدیل به نیلوفر شود . همه جانواران بر اساس یک برنامه ریزی به دنیا آمده اند ، تنها انسان است که بدون برنامه متولد شده . انسان به صورت لوح ساده متولد شده ، هیچ چیزی بر روی آن نوشته نشده است . خودتان باید هر چه می خواهید بر آن بنویسید : شما مخلوق خودتان خواهید بود . انسان نه تنها آزاد است ( بلکه دوست دارم بگویم انسان آزادیست ) بلکه آزادی محور اصلی او ، و روح او ست . لحظه ای که ما از قبول آزاد بودن انسان امتناع کنیم ، با ارزش ترین گوهر وجودی او و عالم او را نادیده می گیریم . از این به بعد او آدمی است عاجر و حتی در موقعیت رقت بار تری از حیوان ، چون دست کم حیوان دارای برنامه است ، اما انسان صرفا عاری از این انضباط است . وقتی این نکته را بفهمیم ، یعنی این نکته که انسان آزاد آفریده شده ، آن وقت تمام ابعاد برای رشد و تعالی شکفته می شود . حالا این به عهده شماست . شما باید آن را خلق کنید . آنگاه زندگی تبدیل به یک ماجراجویی می شود . حقیقت چیزی نیست که به شما داده شده باشد ، باید خودتان آن را خلق کنید !!!
» فاطمه
»» نظرات دیگران ( نظر)
لیست کل یادداشت های وبلاگ
